De passage over de Grote Sint-Bernardpass is geschrapt uit het parcours van de Giro. In etappe dertien rijden de renners aanstaande vrijdag niet naar de top, maar gaan zij door de tunnel vlak daaronder. Een dik pak sneeuw maakt de weg naar de top onbegaanbaar. Daarbij staat ook de beklimming van de Passo Gavia in etappe 19 op de tocht. Eeuwig zonde, want hoewel dit slechts kleine aanpassingen zijn in het grotere geheel, zijn dit op voorhand juist de etappes waar iedere liefhebber reikhalzend naar uitkijkt en wat de Ronde van Italië zo uniek en prachtig maakt.
Bijna ieder jaar hangt er een wolk van onzekerheid boven de mooiste etappes in de Giro. Letterlijk én figuurlijk. Is het daarom niet beter om de Giro te verplaatsen naar het najaar? Dan liggen de bergtoppen niet bedolven onder een dik pak sneeuw en kunnen de mooiste bergritten in Italië gewoon worden verreden. En ja, ook in de nazomer/het najaar is er altijd een kans dat een passage onbegaanbaar is, maar de kans is in ieder geval een stuk kleiner dan in mei. Daar kan men moeilijk iets op tegen hebben.
Ruilen met de Vuelta
Als je naar de drie grote rondes kijkt staat de Tour de France op één, de Giro op twee en de Vuelta op drie, waarbij de Giro dichter tegen plek één aanleunt dan tegen plek drie. Een ruil van kalenderpositie tussen de Giro en Vuelta komt beide rondes goed uit en zorgt voor een betere balans van de internationale wielerkalender. Zo vormt de Vuelta in mei een spectaculaire opwarmer – letterlijk én figuurlijk – voor de andere grote rondes en vormt de Giro in augustus en september hét grote hoogtepunt van de nazomer, waarmee tegelijkertijd de leegheid van ‘het zwarte gat na de Tour’ wordt gemaskeerd.
Een nog groter voordeel van de Giro aan het einde van het seizoen is dat deelnemers zich nergens voor hoeven in te houden. Er volgt namelijk geen Ronde van Frankrijk waar men rekening mee moet houden. Klassementsrenners kunnen dus voluit met hun krachten smijten en sprinters hoeven de koers niet vroegtijdig te verlaten met een verzonnen verkoudheidje. Win, win en nog eens win. Ik zeg: doen!
